Een indrukwekkend staaltje van moderne geschiedschrijving, dat leest als een roman – wanneer je afziet van het wetenschappelijk vertoog dat je natuurlijk ook moest houden om zijn persoon in kaart te brengen. En juist als bij een roman zit het drama er volop in, mét de opgang en de onvermijdelijke neergang van de held van het verhaal.
Ik vond het interessant de vele parallellen te zien met mijn vader [Alphons Chorus, 1909-1998] . Die laatste was wél duidelijk minder internationaal actief, en ook meer verbonden met een zuil, maar beiden waren alpha’s met een gedegen filosofische scholing, die een weerzin hadden tegen becijferde aanpak, en tegen (bijna) alles wat uit Amerika kwam. Langeveld was dan waarschijnlijk nog iets meer gericht op de Duitse wetenschap.
En ook: twee volstrekt autoritaire figuren, die zonder inspraak hun domein beheerden, uitbouwden met instituten, en verdedigden tegen anderswillenden. Zij beiden kwamen tussen de wielen van de ‘jaren zestig’. En beiden waren zij ook zeer snel uit de mode, hoewel Langeveld wat vlugger weg was dan mijn vader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten