Prins Hendriklaan nr. 6

Woning te Bilthoven, waar Langeveld van nov. 1960 tot okt. 1984 heeft gewoond. Volgens omschrijving op de website 'Huizen en bewoners van de Prins Hendriklaan' werd het huis gebouwd in 1912 als herstellingsoord Dennenheim. De onderste foto toont Langeveld in de serre. de interieurfoto dateert van omstreeks 1917. Ansichtkaart, uitgave Brinio, Rotterdam, nr 839/2.

Ivo van Hilvoorde in Tijdschrift voor Biografie, vol. 1, nr. 1 (feb. 2012)

 

Rogier Chorus, 9 feb

Een indrukwekkend staaltje van moderne geschiedschrijving, dat leest als een roman – wanneer je afziet van het wetenschappelijk vertoog dat je natuurlijk ook moest houden om zijn persoon in kaart te brengen. En juist als bij een roman zit het drama er volop in, mét de opgang en de onvermijdelijke neergang van de held van het verhaal.

Ik vond het interessant de vele parallellen te zien met mijn vader [Alphons Chorus, 1909-1998] . Die laatste was wél duidelijk minder internationaal actief, en ook meer verbonden met een zuil, maar beiden waren alpha’s met een gedegen filosofische scholing, die een weerzin hadden tegen becijferde aanpak, en tegen (bijna) alles wat uit Amerika kwam. Langeveld was dan waarschijnlijk nog iets meer gericht op de Duitse wetenschap.

En ook: twee volstrekt autoritaire figuren, die zonder inspraak hun domein beheerden, uitbouwden met instituten, en verdedigden tegen anderswillenden. Zij beiden kwamen tussen de wielen van de ‘jaren zestig’. En beiden waren zij ook zeer snel uit de mode, hoewel Langeveld wat vlugger weg was dan mijn vader.

NBD Biblion

J. Bulens schrijft tbv het Nederlandse bibliotheekwezen de volgende aanbeveling:

[Langeveld] was zeer ambitieus in zijn denken en handelen [...]. Een zich snel ontwikkelende cultuur maakt dat veel gedachten uit het verleden geen rol meer spelen. Dat gebeurde helaas ook met het werk van Langeveld. Een op hoog niveau geschrefven, heldere en boeiende stuidie. De titels van de zeventien hoofdstukken zijn speels en diepzinnig.

Rob de Coole, 6 feb 2012

Een opmerking van Dolph Kohnstamm indachtig dat een blog als dit het gevaar kent dat het voorrnamelijk aardige reacties bevat omdat de kritische lezers doorgaans geen reactie opsturen, bij deze een kritische noot van Rob de Coole, die mij vandaag een lange mail stuurde waarin hij zijn teleurstelling over de biografie onder woorden heeft gebracht.
Omdat De Coole zijn reactie (inderdaad) niet als een bijdrage voor dit blog heeft opgestuurd vat ik zijn voornaamste bezwaren kort samen.
Ten eerste vindt hij dat de 'pedagogische periode' bij Langeveld (ca de jaren 65-72) niet tot zijn recht is geomen en ten tweede keurt hij de toon in het boek af, die hem hier en daar badinerend voorkomt en in het algemeen te negatief is. Ten slotte geeft de biografie naar zijn idee geen waardig historische beeld van de veelzijdigheid van Langeveld.
Lezers van dit blog worden van harte opgeroepen hierop te reageren. Ik ben als schrijver zeer benieuwd naar uw reactie, maar ik kan me voorstllen dat u als lezer ook benieuwd bent naar de reacties van medelezers.