Biograaf van iemand als Langeveld te zijn lijkt me geen eenvoudige positie. Enerzijds vraagt het een grote mate van empathie, anderzijds heb je toch ook een behoorlijke mate van afstand nodig (deze zin van mij lezende valt mij op dat ik hier ongewild een soort definitie van de fenomenologische methode heb opgeschreven). Een echte adept zou dat niet kunnen, dan ligt het gevaar van idolatrie op de loer. Ik vermoed dat Ton Klinkers daarop is afgeknapt. Ik heb hem enkele malen ontmoet, maar wist niet dat hij ooit met een biografie bezig is geweest.
Langeveld was een reus in zijn dagen, die de ontwikkeling van de pedagogiek na Kohnstamm meer dan andere tijdgenoten in dat vak heeft gedomineerd, zeker in Nederland. In zijn nadagen bleek hij toch ook wel een reus op lemen voeten te zijn, en ik vind het een grote verdienste van je boek dat ook die teloorgang van zijn invloed en roem, en de kokervisie, waaruit die voortkwam, een duidelijke plaats heeft gekregen.
[uit een email van Nathan Deen, 20 juni]
