'Eindelijk is hij er dan: een grondige biografie van Martinus J. Langeveld'.
Een uitvoerige en kritische bespreking door Joop Hellendoorn verscheen in Kind en adolescnt praktijk in mei 2012. Enkele citaten
De opbouw van deze biografie is niet erg systematisch en soms zelfs wat impressionistisch; de auteur gaat vaak heen en weer tussen een historische en een thematische lijn, een keuze die de auteur in de eerste hoofdstukken verantwoordt. Bovendien wordt regelmatig diep ingegaan op het werk van leermaasters en collega's die Langeveld hebben beinvloed of waarmee hij debatteerde. Deze zijpaden maken het boek prettig leesbaar en levendig, maar maken het nu en dan lastig de grote lijn vast te houden. Wie feiten wil weten over het leven van Langeveld moet soms lang zoeken. Maar de ontwikkeling van Langeveld als wetrenschapper komt mooi uit de verf.
Opvallend is dat over de laatste 10 jaar van Langevelds werkzame leven weinig wordt vermeld. Zo ontbreekt bijvoorbeeld de feestelijke viereing van zijn 25-jarig jubileum als hoogleraar in 1964. Op deze bijeenkomst werd het woord gevoerd door zes leerlingen van Langeveld die op dat moment aan verschillende universiteiten hoogleraar pedagogiek waren.
Bos heeft met dieze biografie een boeiend boek afgeleverd. Natuurlijk is er wel iets op af te dingen, maar het boek geeft een heldere schets van de wetenschappelijke ontwikkelingen in de pedagogiek en psychologie tusen 1925 en 1975, waarop Langeveld zijn stempel heeft gedrukt.
Een uitvoerige en kritische bespreking door Joop Hellendoorn verscheen in Kind en adolescnt praktijk in mei 2012. Enkele citaten
De opbouw van deze biografie is niet erg systematisch en soms zelfs wat impressionistisch; de auteur gaat vaak heen en weer tussen een historische en een thematische lijn, een keuze die de auteur in de eerste hoofdstukken verantwoordt. Bovendien wordt regelmatig diep ingegaan op het werk van leermaasters en collega's die Langeveld hebben beinvloed of waarmee hij debatteerde. Deze zijpaden maken het boek prettig leesbaar en levendig, maar maken het nu en dan lastig de grote lijn vast te houden. Wie feiten wil weten over het leven van Langeveld moet soms lang zoeken. Maar de ontwikkeling van Langeveld als wetrenschapper komt mooi uit de verf.
Opvallend is dat over de laatste 10 jaar van Langevelds werkzame leven weinig wordt vermeld. Zo ontbreekt bijvoorbeeld de feestelijke viereing van zijn 25-jarig jubileum als hoogleraar in 1964. Op deze bijeenkomst werd het woord gevoerd door zes leerlingen van Langeveld die op dat moment aan verschillende universiteiten hoogleraar pedagogiek waren.
Bos heeft met dieze biografie een boeiend boek afgeleverd. Natuurlijk is er wel iets op af te dingen, maar het boek geeft een heldere schets van de wetenschappelijke ontwikkelingen in de pedagogiek en psychologie tusen 1925 en 1975, waarop Langeveld zijn stempel heeft gedrukt.
